Rozdział XII- "Czemu?"

Rozdział XII

Zapowiada się ciekawa noc. Nic nie wskazuje na to, żeby miało być inaczej. Skoro połowa dziewczyn została w ośrodku.. to druga połowa idzie świętować moje urodziny. AAAA. Oni idą ze mną. Idą ze mną. Idą ze mną.. powtarzanie tego zdania stało się mantrą.. modlitwą dziękczynną. Pół roku temu nie myślałam, że tak to wszystko się potoczy.  Że będę normalnie rozmawiała z siatkarzami, siatkarkami. Wszyscy mi śpiewać będą „Sto lat!”. Wszyscy będą dla mnie jak rodzina. Wielka, siatkarska rodzina!

Portier w hotelu przywitał nas miło.. chociaż nie ukrywał zdziwienia, że aż tyle nasz przyszło. Na środku stał Igła ze swoją kamerką. Podbiegł do nas;

- Powiedźcie coś! – krzyknął- Będziecie w „Igłą szyte”!!!.

- O nie. Bd w Internecie!- krzyczała Paulina.

- I tak już jesteś.-uśmiechnęłam się delikatnie.

- OOOO,  to nasza solenizantka.!! Patrzcie .. perła Polskiej siatkówki, młoda kobietka mająca zaledwie szesnaście lat.. dziś ma urodziny! – i zaczął śpiewać „Sto lat!”. A ja byłam w kadrze, że w kamerze. Dziewczyny się dołączyły..  Film ze mną..porażka.. ale nie tylko to mnie zadziwiło..kolejny raz śpiewane „Sto lat! ” To ile ja będę żyła.?

Korytarze.. jak to w hotelu sportowym. Długie, wąskie.. jeszcze nigdzie nie ma ucieczki. Wszędzie pozamykane drzwi. Okien brak. Ja nie mogę….

Pokój chłopaków. 33. Mówią, że największy.. bo Możdżonka.. ale wejść do niego.. to ..uff.. dobrze że balkon jest. . i widok  na halę… uspokajający widok.

Muzyka w tle.. z iPhona Kurasia. Był.. no..te... prawie Dj. Śmiałam się.. z jego wygłupów przy stole.. kiedy to z talerzy i bananów zrobił stół do miksowania…. Śmiać się.. czy płakać nad jego głupotą…  Śmiejmy się..żeby mu przykro nie było..!

Impreza.. nie byłam nigdy na domówce.. tzn.. hotelówce.., a co dopiero na imprezie.. to była taka potupaja… ze śpiewem Winiara..

Kocham tych chłopaków! Nie wiedzieli co mi kupić.. Pokupywali bilety na ME! Dawno wyprzedane! W najlepszych sektorach. AAAAA!!!!!

Ale to nie wszystko.. dostałam jeszcze koszulkę Kurasia, Winiara, Igły, Pita …Możdżonek nie dał… ale nie było powodu do obaw.. podpisali się wszyscy…

Dostać całusa w policzek od nich…. Która siatkoholiczka o tym nie marzyła. Ja czułam się w raju…. Czy to już? Mogę się obudzić..Prezenty.. były.. teraz tańczyliśmy.. Hhaha. Nazwać to tańcem.. Proszę.. was.. nie próbujcie tego w domu.. możecie stracić.. szklanki.. lustro.. i y… wierzę.. Winiar to ma refleks.. zamiast ucierpieć skulił się jak mysz.. a Kurek walną w wieżę…. O Mamo.  Igła mu pomógł.. więc.. po Wieży. A była taka piękna…

Impreza poziom Hard. Dowód na to, że można bawić się bez alkoholu. Nie rozumiem nastolatków, którzy piją i palą..Po co to ?

Po północy siedzieliśmy na łóżkach.. gadaliśmy.. nie wiem w jaki sposób leżałam pomiędzy Bartkiem i Pitem. Dźgnę ja was.. tylko ja was spotkam..

Szkoda, że te dwa mądrusie wiedzieli, że mam łaskotki. Mamo …ratuj..

Pomimo wszystko .. kocham ich!

Igła po pierwszej.. zaczął kręcić..

- No więc.. Doszedłem do straty.. moja wieża.. znaczy..yy. Bartka. Bartek.. pokaż się ty wariacie!

- Tak .. to ja! Witam państwa.. – przeciągnął kamerę pod  łóżko.- proszę zobaczyć.. resztki hotelowej wieży.. Jak by co .. to- powiedział szeptem.- toooo. Pit. Cicho.!!- zaśmiał się Kurek.

- Winiar .. zaśpiewaj nam coś!- Krzyknął Krzysiu.

- AAAA. Gardło mnie boli..- otworzył usta – Mam chrypę..

- Na chrypę to.. – Kasia włączyła się do rozmowy..

- Winiar Krzycz!!!. Przejdzie ci! -  zaczął Możdżon.

- Nie… lepiej nie.. co będzie robił na ME, kiedy nie będzie śpiewał.-powiedziałam z wyrzutem.- „Igłą szyte” na tym ucierpi.

- Młoda ma rację. Winiar. Przymknij się!!!- krzyczał Igła.

- Dobra.. jest po drugiej. Dziewczyny zmyły się godzinę temu.. Kasia…. Idziemy?- rzuciła wzrok na mnie.

- Możemy.- odpowiedziałam zaspana.

- Ejj!!!! Gdzie ty ją nam zabierasz?- zaczął Pit.

- Nie zostajecie tutaj.! Nie pozwolę wam po nocy wracać!- opiekuńczo rzucił Bartek.

- To jak? Zostajemy?- zapytała się Kasia.

- Jak wolisz.- odpowiedziałam zaspana.

- No to postanowione. Zostajecie. Zwolnimy wam nawet jedno łóżko w naszym pokoju. – rzucił Bartek.

- Okkk. Może być. Ale nie wiem czy chcę teraz spać… jutro wracamy.. a ja przyzwyczaiłam się do was.. Co raz częściej myślę..że uda mi się w siatkówce. Ale do końca roku jeszcze miesiąc.. ja nie wytrzymam- zaczęłam lekko krzyczeć.

- Wytrzymasz!- przytulił mnie Bartek. – Musisz.

- Też tak myślę- wtrącił się Igła.

- Ona się jeszcze wam nie pochwaliła nie?- z zapytaniem rzuciła Kasia.

- Czym? O co chodzi? – zaczął Piter.

- Em.. No dostała powołanie na ME !!!- krzyczała Kasia.

- Co ?? Nie pierdziel tu głupot… naprawdę?- z nie dowierzaniem zapytał się Krzyś.

-Taak. – z rumieńcem na twarzy schowałam się w poduszkę.

- To gratuluję.!- uścisną mnie Igła. – Z drugiej strony.. to jakby cię nie powołał to byłoby dziwne.. Świetna jesteś!

-Mam pomysł. O której jutro macie ostatni trening.?- rzucił Elcapitano.

- Em.. o 13?- z zapytaniem spojrzałam na Kasię.

- Tak.- potwierdziła.

- Wpadajcie do nas na trening.! Pożegnamy się i w ogóle. Dzisiaj już nie dam rady was uściskać.- rzucił Bartek.

- Czemu nie.- powiedziałam.

***

Tak rozmawiając dotrwaliśmy do siódmej. O ósmej mieliśmy ostatnie śniadanie. Bartek i Piter odprowadzili nas pod ośrodek. Obiecali, że będą na nas czekać na treningu. Wchodząc do pokoju, dziewczyny już nie spały.. a ja paczki z prezentami położyłam  w kącie. Cały kąt obok szafy zajęły te „drobiazgi”. Kasia nie wiedziała jak to upchnie w swojej Audi. Taak. Tak nazywała na Audi A8, które to autko kupił jej mąż. Tak okazjonalnie. Teraz na śniadanie. Na siłownię.. Na halę… I się pakować.. czemu?